Pytanie o możliwość nawiązania relacji między transcendentnym Bogiem a mocno zakorzenionym w świecie człowiekiem nie jest nowe. Metoda analizy zaproponowana przez o. Jana Strumiłowskiego uwzględnia jednak nową sytuację, w której znaleźli się ludzie żyjący w dobie ponowoczesności, w zsekularyzowanym i zateizowanym świecie, zmagający się z problemem zagubienia sensu i obarczeni współczesnym myśleniem, które wydaje się sprzeczne z myśleniem teologicznym.

Autor traktuje zagadnienie wielowymiarowo, swoim spojrzeniem obejmując jednocześnie różne płaszczyzny (m.in. trynitarną, chrystologiczną, epifanijną, antropologiczną i epistemologiczną). Czyni to nieco na przekór zjawisku fragmentaryzacji współczesności, tak właściwej postmodernizmowi, i otwarcie pisze o katastrofalnych skutkach rozdzielnego traktowania różnych dziedzin (szczególnie na gruncie religijnym). Skupia się na ujęciach wewnętrznym i zewnętrznym, z których pierwsze obejmuje analizę trynitarnego ustanowienia natury ludzkiej, czyniącym ją otwartą na relacje ze Stwórcą, oraz dynamikę tej relacji, drugie zaś – analizę relacji w kontekście dynamiki działania świata.

Jan Strumiłowski OCist. – dr teologii dogmatycznej, wykładowca Wyższego Seminarium Duchownego w Katowicach-Panewnikach. Zajmuje się teologią piękna, teologią trynitarną i chrystologią oraz teologiczną teorią poznania, zwłaszcza w aspekcie egzystencjalnym i estetycznym, a także jej relacjami z filozofią współczesną oraz naukami empirycznymi.