Dokonując porządkujących rozstrzygnięć chcemy zerwać z tradycyjnym, w zasadzie konserwatywnym podziałem pomiędzy sferami prywatną i publiczną.

Pogląd konserwatywny sprowadza – prócz życia zamkniętego w ramach grup pierwotnych, głównie rodziny – do domeny prywatnej dziedzinę zachowań gospodarczych człowieka. Jako świat publiczny uznaje wyłącznie domenę „oficjalnej”, zinstytucjonalizowanej (parlamentarnej) polityki. Jak łatwo dostrzec, tak nakreślone rozróżnienie nie pozostawia miejsca dla kosmosu mniej czy bardziej spontanicznej, podmiotowo definiowanej samoorganizacji i partycypacji, czyli „serca” tego, co publiczne w rozumieniu np. lewicowym i liberalnym.