Książka wyłania fakty, zjawiska i procesy spoza kanonu kina niemieckiego, sytuując je w obrębie takich zagadnień, jak techniki kulturowe wczesnego kina, reprezentacje cielesności w twórczości filmowej Republiki Weimarskiej, pamięć w filmie czy realizm kapitalistyczny Heimatfilmu.

Autor przywołuje nadto pamięć czterech postaci kina (Rochus Gliese, László Moholy-Nagy, Franz Wachsmann, Michael Jary), wyjątkowych nie tylko ze względu na kulturowe oraz artystyczne uwikłania ich twórczości. Swoistość przyjętej perspektywy w połączeniu z bogactwem podjętych wątków okaże się z pewnością fascynująca dla wszystkich zainteresowanych zarówno problematyką niemcoznawczą, jak i filmoznawczą.