Ontoelektronika nie ma odpowiedników w polskim, a być może także światowym piśmiennictwie filozoficznym. Przede wszystkim przyjęty jest w niej inny przedmiot badań niż ten, który autorzy zakładają w filozoficznych opracowaniach na temat teorii bytu. Różni się też od publikacji naukowych poświęconych mediom elektronicznym. W pracach medioznawców czy kulturoznawców akcent położony jest na badanie cyberkultury jako składnika współczesnej kultury wizualnej.

Zamiar Myoo/Ostrowickiego jest natomiast bardziej fundamentalny. Chodzi mu nie tylko o rolę elektronicznych składników w naszym współczesnym otoczeniu audiowizualnym, czy tym bardziej o nową sztukę, która jest tworzona w odniesieniu do nich, lecz także o nową wirtualną rzeczywistość, która już istniejąc, powinna się stać przedmiotem refleksji filozoficznej. Chce zarysować ontologię alternatywnego świata powstającego dzięki zastosowaniu elektroniki.