August Šenoa to najwybitniejszy przedstawiciel literatury chorwackiej XIX wieku, który w swojej twórczości zapisał kompleksową wizję własnego narodu. Jego wyidealizowane wyobrażenie na temat wspólnoty utrwaliło się dzięki konkretnym strategiom i mechanizmom dyskursywnym. Podstawowym zadaniem niniejszej książki jest rekonstrukcja wspomnianej wizji oraz wskazanie sposobów efektywnego jej przekazywania odbiorcy.

Dominacja problematyki narodowej w twórczości chorwackiego pisarza jest oczywista. Dyskusji nie podlega również to, że Šenoa – jako pisarz z misją – próbował za pośrednictwem literatury wpływać na rzeczywistość pozatekstową. Za obowiązek każdego wykształconego człowieka (a szczególnie człowieka pióra) uważał aktywne uczestnictwo w umacnianiu tożsamości narodowej, niejednokrotnie werbalizowane jako oddanie sprawie narodowej.

W dwukierunkowej analizie twórczość Augusta Šenoi została potraktowana jako rezultat pisania o narodzie i „miejsce” czytania o nim. Jako że w tym przypadku podstawowym celem komunikacji pomiędzy pisarzem a odbiorcą jest przenoszenie określonych idei, w propozycji „nowego czytania” Šenoi obecne są dwie perspektywy: perspektywa współczesnego badacza i perspektywa posiadającego znaczne ograniczenia czytelnika epoki.