Na temat Lebensbornu ciągle jeszcze krążą błędne opinie, mity i pogłoski. Instytucja ta została powołana do życia w końcu 1935 roku przez jednego z najpotężniejszych ludzi reżimu narodowosocjalistycznego, reichsfuhrera SS Heinricha Himmlera, rzekomo w celu niesienia pomocy niezamężnym matkom i nieślubnym dzieciom.

 

W Niemczech oraz w przyłączonej do nich Austrii Lebensborn dysponował ośmioma domami matek i dwoma domami dzieci, wyposażonymi i gotowymi na przyjęcie 100 porodów miesięcznie. Była to jednak tylko część działalności tej instytucji i fakt ten nie może przesłonić zbrodni, polegających na odbieraniu tożsamości niewinnym dzieciom w Polsce, Czechosłowacji, w Jugosławii i Rosji - bowiem od początku II wojny światowej jednym z głównych zadań Lebensbornu było rabowanie „rasowo cennych” dzieci z okupowanych przez niemieckie wojska obszarów, głównie ze wschodniej Europy. Dlatego ten właśnie kompleks spraw, a nie „charytatywna” opieka nad samotnymi matkami stanowi główny temat niniejszej książki. Ponadto Lebensborn współdziałał z gestapo i rabował żydowskie mienie, żeby wykorzystywać je dla własnych celów.
Utworzenie Lebensbornu stanowiło część nieludzkiej polityki rasowej narodowych socjalistów.