Niniejsza praca opisuje powstawanie i ewolucję papieskiej polityki dotyczącej krucjat bałtyckich w ich pierwszym stuleciu - od ogłoszenia przez Eugeniusza III wyprawy krzyżowej przeciwko pogańskim Słowianom w 1147 r. do końca pontyfikatu papieża Innocentego IV w 1254 r.

Naświetlając zależności między prawem, teologią czy polityką a duszpasterskim zadaniem Kościoła, książka ta poddaje analizie stanowisko papieży oraz przyczyny i siły stojące za zmianami, jakie w nim zachodziły. Bada spojrzenie Rzymu na kampanie, głoszone intencje, uzyskane korzyści, opisuje również rozmiary papieskiego zaangażowania w organizację i wcielanie w życie wypraw. Omawia także opinie poszczególnych głów Kościoła co do charakteru oraz znaczenia tych wypraw, próbując jednocześnie odpowiedzieć na pytanie, czy dla władców Rzymu były one równie ważne jak ekspedycje do Ziemi Świętej.