Tą rozpisaną na dwanaście miesięcy opowieścią o przedwojennym Paryżu Piotr Szarota kończy trylogię, na którą składają się książki Wiedeń 1913 i Londyn 1967. Paryż, który był dotąd przede wszystkim mekką artystów, staje się pod koniec lat trzydziestych jednym z ostatnich bastionów wolnego świata. Jednak nawet tutaj walkę o rząd dusz toczą na każdym kroku Hitler i Stalin.

 

Paryż 1938 to opowieść o cynicznych politykach, pożytecznych idiotach oraz podsycających lęk i nienawiść dziennikarzach. To historia o ideologicznym zaślepieniu i bezinteresownej podłości. To kronika końca pewnego świata opowiedziana poprzez biografie ludzi wciągniętych w wir historii.