Książka przybliża Czytelnikowi informacje dotyczące hebrajskiego terminu ruah w Manuskryptach znad Morza Martwego. Oznacza on m.in. Ducha Bożego, wiatr, tchnienie, oddech, ale i ludzką egzystencję, całe spektrum życia duchowego, emocjonalnego.
Dokonana w książce analiza umożliwia przyjrzenie się temu, jak między powstaniem Starego i Nowego Testamentu, w czasie obejmującym okres od III w. p.n.e. do I w. n.e., na styku kultur semickiej i helleńskiej kształtowały się poglądy dotyczące szeroko rozumianej pneumatologii, w tym dochodzenia do koncepcji osobowego Ducha Świętego. Dzięki lekturze Czytelnik ma możliwość lepiej poznać mniej znane konteksty tworzenia się antropologii i aksjologii judeochrześcijańskiej.
