Autor umieszcza sagę dynastii Piastów w licznej rodzinie podobnych jej przekazów, odczytując stare, należące do indoeuropejskiej spuścizny kulturowej motywy i schematy narracyjne. Przedstawia legendarnego Piasta, założyciela królewskiego rodu, jako dawnego bohatera kulturowego – Oracza-Żywiciela – którego związek z Rzepką akcentuje mityczną moc tego małżeństwa i zapewnia przyszłym władcom-dynastom i ich poddanym dobry urodzaj i pomyślność. Pokazuje sposoby konstruowania zmitologizowanej historii pierwszych Piastów. Omawia motyw „potrójnej śmierci” złego władcy, króla Popiela, zagryzionego przez myszy – zgodnie z uniwersalnym scenariuszem „mysich podań”.

Mimo upływu ponad 20 lat od pierwszego wydania książki nadal jest ona przykładem nowatorskich interdyscyplinarnych badań historycznych, wykorzystujących narzędzia badawcze komparatystyki oraz antropologii kulturowej, m.in. w nawiązaniu do teorii Georgesa Dumézila, Rolanda Barthesa i Mircei Eliadego. Autor udowadnia, że podanie o Piaście i Popielu dobrze wpisuje się w krąg archaicznych przekazów o istocie władzy królewskiej, zarówno w planie okoliczności jej zdobywania, jak i przyczyn tracenia.

Rozdziały:

Rozdział 1 Specyfika badań nad relacją Galla o początkach dynastii Piastów: między fikcją literacką a prawdziwą historią         

Rozdział 2 Tradycje dynastyczne jako świadectwa potwierdzające uprzywilejowanie władcy przez siły natury                

Rozdział 3 Trzeciofunkcyjny charakter Piastowskiej tradycji dynastycznej: król Oracz-Żywiciel i jego małżonka             

Rozdział 4 Wzorcowy wykład origines a Gallowa lista dynastyczna Piastów: 1) Siemowit, Lestek, Siemomysł; 2) Chościsko         
Rozdział 5 Fabuła podania o Piaście: analogie, motyw boga-gościa, postrzyżyny

Rozdział 6 Podanie o Popielu: topos zagłady złego władcy („potrójna śmierć”)