Punktem wyjścia tej książki jest pytanie o tradycję. O to, czy – i jak – można współcześnie myśleć, mówić i pisać o tradycji jako czynniku formującym kulturę oraz literaturę.

 

By spróbować odpowiedzieć na to pytanie, trzeba zmierzyć się ze zmianami, jakim aktualnie podlega kategoria tradycji oraz z wyznaniami, jakie niosą jej coraz bliższe związki z teoriami pamięci kulturowej, społecznej i zbiorowej. Wprowadzana w ramach tej pracy koncepcja poetyk pamięci jest odpowiedzią na owe wyzwania, teoretycznym narzędziem ułatwiającym analizę praktyk stosowanych wobec problematyki tradycji i pamięci przez obecnie tworzących poetów oraz pisarzy.

 

Kategoria ta pozwala patrzeć na literaturę, a poezję zwłaszcza, z takiej perspektywy, która eksponuje wagę dokonującej się we współczesnej kulturze fuzji poglądów, teorii, koncepcji i tez wywodzących się z dwóch odmiennych dyscyplin badań: literaturoznawczych i pamięciologicznych.