Publikacja ma na celu przedstawienie polityki władz partyjnych i państwowych wobec Ludowego Wojska Polskiego w latach 1949–1956. Praca dotyczy zagadnień związanych z funkcjonowaniem polskiej armii w warunkach reżimu stalinowskiego (bierutowskiego), a także problematyki relacji: partia (PZPR) – państwo – armia.

Autor przedstawia genezę Ludowego Wojska Polskiego. Opisane zostały kolejne etapy tworzenia Polskich Sił Zbrojnych podległych Moskwie, które zostają zwieńczone poprzez utworzenie w lipcu 1944 r. (Ludowego) Wojska Polskiego – będącego zbrojnym ramieniem powstałego w tym samym czasie Polskiego Komitetu Wyzwolenia Narodowego (PKWN). Następnie opisany jest udział wojska w utrwalaniu władzy ludowej, w tym przede wszystkim podczas tzw. referendum 3x TAK z czerwca 1946 r. oraz wyborach parlamentarnych ze stycznia 1947 r. Dalej autor omawia podstawowe formy uzależnienia Ludowego Wojska Polskiego od Związku Radzieckiego. Najważniejszymi z nich były rozbudowa oraz sowietyzacja polskiej armii. Szczególną uwagę zwraca na przejęcie polskiego Ministerstwa Obrony Narodowej przez radzieckiego marszałka Konstantego Rokossowskiego w listopadzie 1949 roku, represje i zmiany w polityce kadrowej Ludowego Wojska Polskiego po wspomnianych zmianach w MON, a także uwarunkowania związane ze stacjonowaniem w Polsce Północnej Grupy Wojsk Armii Radzieckiej (PGW AR).

 

Autor przedstawia też kulisy nadzoru partyjno-politycznego nad wojskiem. Opisuje nadzór ważniejszych organów polityczno-partyjnych nad Ludowym Wojskiem Polskim: KC i BP PZPR, Prezydium Rady Ministrów, Rady Ministrów, Głównego Zarządu Politycznego, Głównego Zarządu Informacji, Ministerstwa Obrony Narodowej, Sztabu Generalnego, Korpusu Bezpieczeństwa Wewnętrznego itd.