Publikacja zwiera historię powstania, szczegółowy opis konstrukcji i zastosowanie bojowe polskich armat przeciwlotniczych wz. 36/37 kal. 75 mm oraz Bofors wz. 36 kal. 40 mm. Obie stanowiły podstawową broń przeciwlotniczą Wojska Polskiego w kampanii wrześniowej 1939 roku. Działo plot. kal. 40 mm skonstruowano na początku lat 30. w szwedzkim koncernie Bofors. Okazało się ono konstrukcją doskonałą i licencję na jego wytwarzanie nabyły Belgia, Norwegia, USA, Wielka Brytania, Związek Sowiecki i w 1935 roku także Polska. produkcję podjęto w Starachowickich zakładach Górniczych S.A. Do 1 IX 1939 roku Wojsko Polskie otrzymało 358 armat plot. wz. 36 kal. 40 mm (planowano zakup 638 armat).

 

Przed wybuchem wojny za granicę sprzedano ok. 168 dział tego typu. Ponownie z armatami plot. Bofors zetknęli się żołnierze Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie. Otrzymały je jednostki formowane w Wielkiej Brytanii (m.in. 1 Dywizja Pancerna(, na Bliskim Wschodzie i we Włoszech. Znacznie potężniejsza armata plot. kal. 75 mm została skonstruowana w połowie lat 30. w Starachowickich Zakładach Górniczych S.A. na zamówienie Ministerstwa Spraw Wojskowych. Potrzeby Wojska Polskiego określono na 460 armat tego typu, ale do I IX 1939 r. armia otrzymała jedynie 52 działa plot. kal. 75 mm. Użyto ich do obrony przed niemieckimi bombowcami Warszawy, Lublina, Łucka, Stanisławowa, a także do zwalczania niemieckiej broni pancernej.