Książka ma pomóc zrozumieć historię Japonii i zmierzyć się z często stawianym pytaniem o to, jak naród, który osiągnął tak wielkie sukcesy w nowoczesnych technologiach, uprzemysłowieniu i zarządzaniu, może preferować sztampowe, kolektywne myślenie i trwać w niezmienności przy jednoczesnym zniechęcaniu do wybujałego indywidualizmu i innowacyjności.

Książka zaprzecza temu stereotypowi, wykazując, że indywidualizm jest w Japończyku inherentny, tyle że jego istota i źródła – w porównaniu z „człowiekiem Zachodu” – tkwią gdzie indziej.