Wolność prasy w ujęciu Konstytucji z 1997 r. autor odczytuje jako zasadę ustrojową (jedną z naczelnych zasad prawnych ustroju politycznego państwa), ale i jako wolność obywatelską, która stwarza określone prawa podmiotowe. Dualizm ten powoduje, że perspektywa rozważań jest bardzo szeroka. Z jednej strony obejmuje zagadnienie roli i znaczenia wolności prasy w demokratycznym państwie prawnym, z drugiej – typowe, czy raczej klasyczne, wątki towarzyszące problematyce wolności i praw, takie jak dopuszczalne ramy ustawowego ich ograniczania czy rozstrzyganie o pierwszeństwie w sytuacji, gdy znajdą się w kolizji z innymi konstytucyjnymi prawami (wolnościami) jednostek.

Publikacja jest pierwszym kompleksowym omówieniem wolności prasy z pozycji prawa konstytucyjnego. Zostały w niej przedstawione i rozwinięte także liczne teoretyczne
oraz praktyczne kwestie związane z funkcjonowaniem środków masowego przekazu w obszarze prawa cywilnego, karnego i administracyjnego.