Książka jest ambitną próbą zintegrowania licznych źródeł inspiracji, nabytych w ciągu lat profesjonalnego rozwoju, mająca na celu oparcie doświadczeń klinicznych na stabilnym gruncie teorii.

Spektrum źródeł jest bardzo bogate i jasno pokazuje niedogmatyczną otwartość poszukiwań umysłu. Oprócz dobrze znanych w Polsce dzieł Freuda i Klein autorka wykorzystuje prace innych autorów: brytyjskich (zwłaszcza Winnicotta i Biona), amerykańskich (takich jak Mahler i Ogden), a przede wszystkim francuskich - przy czym od wielu z nich dr Walewska uczyła się osobiście. Chociaż istnieją różnice w anglosaskiej i francuskiej tradycji psychoanalitycznej, w swoim poszukiwaniu użytecznej konceptualizacji autorka wychodzi poza specyficzną identyfikację z nimi.

Szczególną wartość ma rozdział dotyczący historii polskiej psychoanalizy. Pozwala on lepiej zrozumieć wkład takich autorów, jak Markuszewicz, Bychowski, Bornsztajn, Dąbrowski i Malewski. Równie interesująca jest humanistyczna interpretacja Jerzego Kmity oraz dyskusja nad pracą i modelem terapeutycznym Janusza Korczaka, która intuicyjnie ma głęboki sens. Warto zauważyć, że polska psychoanaliza, chociaż zablokowana przez lata okupacji i późniejszą niechęć komunistycznej władzy, ma ciągłą, blisko stuletnią historię