Prezentowana publikacja stanowi wybór opracowań autorów, którzy zarówno w teorii, jak i w praktyce zajmują się tematyką ustroju prokuratury, jej organizacji i zasad funkcjonowania oraz wpływu, jaki te zagadnienia wywierają na proces karny i ostatecznie przyjęty kształt tej instytucji. Wspólne rozważania prowadzą do wniosku, iż model ustrojowy prokuratury jest funkcją wielu zmiennych, wśród których niepomierne znaczenie odgrywa także czynnik polityczny.

 

Pochylenie się nad rolą przypisaną współcześnie w procesie karnym prokuratorowi pozwala zaś uznać, że jest to najbardziej wieloznaczna postać w postępowaniu, która z jednej strony występuje przeciwko człowiekowi-sprawcy, ale jednocześnie reprezentuje i stoi na straży interesu publicznego – interesu obywateli. Aby jednak ta szczególna funkcja prokuratora była skutecznie realizowana, a przy tym mieściła się w ramach wyznaczanych przez pojęcie rzetelnego procesu, musi on znajdować oparcie i umocowanie nie tylko w regulacjach postępowania karnego, ale równie mocno musi poszukiwać prawidłowych wzorców w sposobie funkcjonowania instytucji, którą reprezentuje, pragmatyce zawodowej i postawie poszczególnych reprezentantów tego zawodu.

 

W tym kontekście diagnoza sytuacji prokuratury w Polsce, stojącej przed coraz to nowymi wyzwaniami, uwarunkowanymi zmianami cywilizacyjnymi i społecznymi, sprowadza się do odpowiedzi na zasadnicze pytanie, jak powinna być ukształtowana pozycja ustrojowa prokuratury w Polsce i czy powinna być umocowana tak wyraźnie i tak głęboko w strukturze władzy wykonawczej?

 

W publikacji tej czytelnik znajdzie rozważania autorów, którzy podejmują próbę odnalezienia odpowiedzi na pytania dotyczące ustrojowych i procesowych wyzwań stojących przed nowoczesną prokuraturą, dostosowaną do wymagań stawianych przed nią w XXI wieku.