Idea jawności życia publicznego często oznacza ograniczenie prywatności jednostek. Uchwalenie w 2001 r. ustawy o dostępie do informacji publicznej nasiliło dyskusję na temat granic ochrony prywatności osób publicznych. Orzecznictwo i literatura zajmowały się tym zagadnieniem już wcześniej, ale dopiero praktyczne zastosowanie wspomnianej ustawy spowodowało konieczność postawienia na nowo pytań o to jak daleko sięga prawo do prywatności, szczególnie jeśli chodzi o osoby pełniące funkcje publiczne.

Niniejsza monografia podsumowuje 25-letni dorobek polskiej doktryny i orzecznictwa dotyczącego granicy pomiędzy prywatnością jednostki a jawnością życia publicznego. Jednocześnie podsumowujemy rodzimy dorobek w zakresie rozwoju koncepcji prawa do prywatności (Część I) oraz dostępu do informacji publicznej (Część II). Każdy z tych tematów oraz zagadnienie relacji pomiędzy prywatnością a jawnością (Część III) zostały omówione zarówno od strony teoretycznej (aksjologiczno-konstytucyjnej), jak i praktycznej. Poruszamy m.in. takie kwestie, jak prywatność w miejscu pracy, prywatność przedsiębiorcy, praktyka dostępu do informacji publicznej.

Monografia została wzbogacona o zapis debaty dziennikarskiej na temat granic jawności w działalności mediów, która odbyła się podczas konferencji zorganizowanej przez Generalnego Inspektora Ochrony Danych Osobowych oraz Wydział Prawa i Administracji Uniwersytetu Warszawskiego w listopadzie 2014 r.