Gustave Le Bon (1841-1931) należy do klasyków psychologii społecznej. Jego Psychologia tłumu to dzieło do dziś niezwykle często przypominane w analizach społecznych.

 

Nieco mniej znaną, choć równie ważną pracą francuskiego myśliciela jest właśnie Psychologia rozwoju narodów. Omawia w tej pracy tak doniosłe tematy jak podstawy idei równości oraz jej psychologiczne następstwa oraz wpływ na życie różnych społeczności. bada także jak poszczególne instytucje społeczne wpływają na zakorzenienie się, bądź nie, w danej społeczności.

 

Często porusza - już dziś może nieco nowocześniej formułowany - problem ras ludzkich. I tu niestety wydaje się najbardziej przestarzały, wręcz nawet żenujący. Omawia problem terroryzmu - i tu jego rozważania mimo upływu lat ciągle przystają do rzeczywistości. Zajmuje się także przeobrażeniami rzeczywistości społecznej, przeobrażeniami w dziedzinie nauki, sztuki.

 

Stawia wreszcie kontrowersyjną tezę o wpływie historii na charakter narodowy. Cóż, nie jest to dzieło które w obecnej rzeczywistości można uznać za „poprawne" politycznie, ale może właśnie ta kontrowersyjność jest tej książki atutem, a przy tym pamiętać trzeba kiedy ta książka została napisana. Od czasów jej powstania świat się niezwykle zmienił, ale mimo wszystko, dzieło włoskiego psychologa warte jest uwagi.