Prezentowana książka jest przekrojowym spojrzeniem na metodologię badań historycznych, ze szczególnym uwzględnieniem wykorzystania metod antropologicznych w badaniach historycznych (zwłaszcza epoki średniowiecza).

Autor zwraca uwagę, że zbytnie przywiązanie do XX-wiecznej teorii rytuału może spowodować niewłaściwe odczytanie (interpretację) źródła średniowiecznego, czyli często też intencji jego autora. Uzasadnia tę tezę poprzez analizę czterech wybranych tekstów źródłowych, a także pokazując podstawy formacji intelektualnej kształtującej współczesnych historyków. Postuluje swego rodzaju powrót do źródeł jako nośnika wiedzy historycznej i wykorzystywanie z dużą ostrożnością teorii i modeli naukowych, w tym tych antropologicznych.