Monografia ma charakter teoretyczno-metodyczny. Scharakteryzowano w niej cechy rodziny, czynniki ryzyka krzywdzenia dziecka, opisano objawy zaburzeń dziecięcych wynikających z wychowywania się w rodzinie nieprawidłowo realizującej swe funkcje. Ponadto zaprezentowano role i zadania oraz metodykę działania specjalistów pracujących z rodzinami w obszarze wsparcia rodziny i ochrony dobra dziecka.

 

W ostatnich latach zwraca się bowiem uwagę, aby w pracy z rodzinami stosować idę umacniania (epmowerment), całościowości, spójności, subsydiarności (familocentryzm), wzmacniania więzi między dziećmi a rodzicami (teoria przywiązania, rodzicielstwo bliskości). Ponadto kładzie się coraz większy nacisk na współpracę pracowników służb społecznych między sobą i z przedstawicielami innych resortów i sektorów (muliprofesjonalizm).