Przedmiotem monografii jest analiza rosyjskich homografów akcentowych – graficznie identycznych jednostek wyrazowych różniących się miejscem akcentu i znaczeniem (leksykalnym, gramatycznym lub leksykalno-gramatycznym.

 

Bazę materiałową pracy tworzy około 54 000 szeregów homograficznych wyodrębnionych w wyniku szczegółowej analizy danych szerokiej gamy słowników współczesnego języka rosyjskiego – objaśniających, ortograficznych, ortoepicznych, gramatycznych, słowników homonimów, homografów i in. W monografii wyeksponowano i omówiono poszczególne typy (strukturalne, semantyczne i in.) rosyjskich homografów akcentowych oraz ukazano ich miejsce w systemie leksykalno-morfologicznym dzisiejszej ruszczyzny.

 

Posługując się danymi statystycznymi, autor określił stopień produktywności relacji homograficznych między wyrazami jednej lub różnych części mowy, a także między formami tego samego wyrazu. Wiele uwagi poświęcono roli mechanizmów słowotwórczych w kształtowaniu i rozpowszechnieniu zjawisk homograficznych we współczesnym języku rosyjskim.