Czego można dowiedzieć się o funkcjonowaniu przestrzeni publicznej z tekstów trojga autorów? Nie sposób kwitować wszystkich wątków, ale kilka z nich wydaje się szczególnie godnych uwagi. Po pierwsze, empiryczne potwierdzenie społecznych faktów, takich choćby, jak te, że w centrach miast i dzielnic przestrzenie publiczne stanowią areny dla wszystkich rodzajów ludzi – mieszkańców, pracowników, klientów, gości i dzieci podczas zabawy.

Po drugie, że różne grupy wiekowe mają tendencję do używania przestrzeni publicznej (malla czy rynku) w różnych porach dnia i z różnych powodów. Po trzecie, zakres funkcji społecznych przestrzeni publicznej jest niezmiernie szeroki, np. niektórzy ludzie używają ich dla rozszerzenia prywatności lub też wspierania poczucia własności terytorialnej – dotyczy to zwłaszcza grup młodzieży i grup zmarginalizowanych.

Z tomu przygotowanego przez śląskich naukowców wynika także, że przestrzenie publiczne pełnia (obok wielu innych) także demokratyczne i obywatelskie funkcje. Sugeruje to, że wszelkiego szczebla decydenci, jacy sięgną po ich opracowanie, mogą promować te funkcje poprzez wspieranie różnorodności i komfortu przebywania w takich przestrzeniach lub nawet skłaniać ludzi do wielu odmian „samoregulacji” mającej na celu unikanie konfliktów.