Publikacja stanowi monograficzne opracowanie ryzyka niezdolności do pracy. Jego doniosłość społeczna jest bezsporna. Niebezpieczeństwo utraty zdolności zarobkowych z powodu naruszenia sprawności organizmu istniało od zawsze, różnie jednak było chronione. Gdy zostało dostrzeżone przez instytucje państwowe jako zjawisko powszechne, wywołujące dotkliwe i długotrwałe skutki w sytuacji bytowej osoby oraz członków jej rodziny, ujęto je w określone ramy prawne. Pierwsze rozwiązania ustawowe i międzynarodowe zdeterminowały kształt i kierunek rozwoju instytucji niezdolności do pracy. Od początku też konstrukcja prawna niezdolności do pracy (wówczas inwalidztwa) postrzegana była według koncepcji ryzyka.

W opracowaniu przybliżono pojęcie ryzyka w zabezpieczeniu społecznym oraz historyczne i międzynarodowe uwarunkowania kształtowania się ryzyka niezdolności do pracy. Wiele uwagi poświęcono jego konstytucyjnej regulacji. Wiążą się z nią nie tylko rozważania nad charakterem prawnym i treścią prawa do zabezpieczenia społecznego w ustawie zasadniczej. Konstytucyjna ochrona ryzyka niezdolności do pracy ze względu na inwalidztwo wymagała objaśnienia jego pozycji ustrojowej, różnic terminologicznych między ustawą zasadniczą a ustawą, relacji względem pojęć pokrewnych i wskazania na konstytucyjne dyrektywy stanowienia prawa do zabezpieczenia społecznego w razie niezdolności do pracy.

Monografia wskazuje na kształt ryzyka niezdolności do pracy w świetle obowiązujących regulacji prawnych. W opracowaniu dokonano również wyłonienia właściwości omawianego ryzyka. Stanowią one rezultat wcześniejszych badań w pracy. Wskazano na związki ryzyka niezdolności do pracy z okresem aktywności zawodowej, powszechność, względną trwałość i niezupełność niezdolności do pracy oraz wielość metod jego regulacji.