Oceniając rozprawę, należy podkreślić rzetelne podejście Autorki, bogactwo zebranego materiału, umiejętność ukazania kontekstu historyczno-teoretycznego opisywanych poglądów, ich ciekawą analizę, a wreszcie niestronienie od porównywania ich z poglądami Sokratesa Platońskiego. Ważne jest tu także to, że Autorce udaje się ukazać pewne aspekty poglądów Ksenofontowego Sokratesa, które mogły niepokoić jego współobywateli i stać się przyczyną wysunięcia oskarżenia. Udaje się zatem obronić testimonium Ksenofonta przed zarzutami krytyków o idealizowanie wizerunku Sokratesa i brak wiarygodności. Osiągnięty został tym samym główny cel pracy: rehabilitacja pism sokratycznych Ksenofonta, postawienie ich na równi z dialogami Platona.

[Z recenzji dr. hab. Przemysława Paczkowskiego, prof. UR]