Książka przedstawia współczesne ruchy queerowe poprzez głosy i refleksje aktywistów i aktywistek od lat zaangażowanych w działania na rzecz praw osób LGBTQ. Autorka skupia się na zbudowaniu socjologicznego portretu prezentującego queerowy aktywizm na podstawie narracji osób go współtworzących. Chodziło o ukazanie wewnętrznych dyskusji, negocjacji celów czy różnorodności idei obecnych wśród działaczy i działaczek.
Publikacja ta, będąc pewnego rodzaju lustrem omawianych ruchów, pokazuje, że mimo wewnętrznych napięć wynikających z różnorodności ram działań kolektywnych tytułowa „queerowa solidarność” jest nie tyle oddalonym i nierealizowalnym, utopijnym projektem, ile raczej codzienną, związaną z wieloma trudnościami i wewnętrznymi konfliktami, praktyką. Mówienie o codziennej solidarności nie ma na celu tuszowania czy przemilczania różnic oraz sporów pomiędzy działaczami i działaczkami, ale raczej dowartościowanie społecznego aktywizmu.
