Książka Magdaleny Satory jest próbą spojrzenia na wydarzenia związanie z aresztowaniem templariuszy i późniejszym procesem z nieco innej niż dotychczas perspektywy. Sprawa zakonu postrzegana jest w niej jako przedmiot działań dyplomatycznych trzech spośród najbardziej wpływowych dworów Europy Zachodniej: francuskiego, angielskiego i aragońskiego.

Ponowne bliższe przyjrzenie się dyskusjom politycznym towarzyszącym postępowaniu przeciwko „Templum” i uwzględnienie realiów XIV-wiecznej praktyki dyplomatycznej pozwoliło na zrozumienie wielu elementów sprawy zakonu, które do dziś pozostawały niejasne, a także na ukazanie roli najważniejszych uczestników debaty o dalszym losie templariuszy w odmiennym niż do tej pory świetle. W efekcie możliwe stało się wskazanie innych niż dotychczas motywów, jakie kierowały monarchami zaangażowanymi w sprawę „Templum” i bliższe wyjaśnienie stanowiska, jakie zajmował papież na kolejnych etapach postępowania. Książka ta jest więc nowym głosem w dyskusji prowadzonej od wielu dziesięcioleci przez historyków na całym świecie.