Monografia jest pierwszym kompleksowym opracowaniem dotyczącym środków przymusowej restrukturyzacji banku w polskim porządku prawnym. Przymusowa restrukturyzacja banku stanowi pozasądowy tryb pozwalający na sprawne i uproszczone pod względem proceduralnym przeprowadzenie zmian w strukturach organizacyjnych i kapitałowych banku, którego funkcjonowanie zagraża stabilności systemu finansowego.
Środki przymusowej restrukturyzacji stanowią spójny, wzajemnie uzupełniający się system środków prawnych, umożliwiający przeprowadzenie reorganizacji banku krajowego bez konieczności wydatkowania na ten cel środków publicznych. Dzięki zastosowaniu środków przymusowej restrukturyzacji odpowiedzialność za straty banku spoczywa w pierwszej kolejności na akcjonariuszach bądź członkach banku oraz jego wierzycielach, nie zaś na budżecie państwa.
W odróżnieniu od sądowego postępowania upadłościowego, wszczęcie przymusowej restrukturyzacji nie powoduje konieczności wypłaty środków objętych ochroną gwarancyjną przez Bankowy Fundusz Gwarancyjny. Wariantywność zastosowania środków przymusowej restrukturyzacji pozwala przy tym dostosować proces reorganizacji banku do okoliczności odnoszących się do samego banku, a także poziomu dekoniunktury na rynkach finansowych.
