To zajmujące studium teoretyczno-diagnostyczne, w ramach którego Autorce udało się, wykorzystując warsztat badawczy metodologii jakościowej, odkryć znaczenia i sensy nadawane przez matki własnym doświadczeniom. To doświadczenie matek, naznaczone w jakimś sensie upośledzeniem dziecka, nie oznacza – jak mówi Autorka we wstępie – że możemy mówić o upośledzonym macierzyństwie.

Każdy z prezentowanych przypadków zawiera biograficzne usytuowanie „trudnego” macierzyństwa oraz osobistą interpretację upośledzenia własnego dziecka. Biografie przedstawione przez Autorkę to zarazem studium indywidualnego cierpienia, studium osamotnienia, a jednocześnie pokory wobec losu i uczucia ujawnianego w różnych formach.

Zarówno wejście Autorki w słabo rozpoznany obszar badawczy, jak i wartościowe poznawczo analizy teoretyczne i badawcze przekonują mnie o wadze tej pracy w przestrzeni naukowej. Jestem również przekonana, że to także publikacja dla szerszego grona odbiorców. Sądzę, że wszyscy, dla których codzienność jest warta refleksji, powinni być usatysfakcjonowani.