Publikacja dotyczy szeroko pojętej problematyki tożsamości i jej kształtowania się w średniowieczu oraz związków między tożsamością a pamięcią, różnych nośników pamięci i mechanizmów budowania tożsamości zbiorowych.

Dyskusje dotyczące tzw. polityki pamięci, jej znaków i symbolicznego panowania nad terytorium pokazują nowe wymiary zjawisk zbiorowej tożsamości, granic wspólnoty oraz funkcji ustnego i pisemnego przekazu pamięci dla poczucia wspólnej tożsamości.

Autorzy podejmują problemy metodologiczne i teoretyczne dotyczące badań nad pamięcią i jej nośnikami w średniowieczu, analizują pod różnymi kątami przekazy dziejopisarskie (w tym Galla Anonima, Janka z Czarnkowa, Jordanesa, Liutpranda z Cremony oraz Kroniki Halicko-Wołyńskiej), a także próbują rekonstruować dziejopisarskie strategie narracyjne.

Prezentują też liczne zagadnienia szczegółowe, jak np.:
-rola kancelarii miejskich przy powstawaniu tożsamości komunalnej,
-zmiany reguł sukcesji dynastycznej na obszarze pokarolińskiej Europy,
-przekształcenia w funkcjonowaniu struktur pokrewieństwa podczas tzw. rewolucji feudalnej,
-zjawisko umieszczania depozytów w gałkach na wieżach kościołów i budynków komunalnych jako swoisty przejaw polityki pamięci,
-sposób rozumienia różnic między poganinem a chrześcijaninem w czasach karolińskich,
-wykorzystanie zjawiska pamięci liturgicznej, zapisanej w źródłach kommemoracyjnych, do badań tożsamości rodzinnej,
-badania nad rolą narracji fundacyjnych przy budowaniu tożsamości konwentów klasztornych,
-formy chrześcijańskiej tożsamości demonstrowane w obliczu śmierci na podstawie testamentów magnackich sporządzanych w Wielkim Księstwie Litewskim,
-pochodzenie i znaczenie kulturowe nazw „Polanie – Polacy – Polska”,
-powstanie opowieści o pobycie Kazimierza Odnowiciela w klasztorze w Cluny i jej funkcjonowanie w polskim dziejopisarstwie,
-narracje dotyczące początków Polski jako królestwa chrześcijańskiego.