Rozważania dotyczące zarówno katalogu kar dyscyplinarnych, w których zmiany od wielu lat w zasadzie mają charakter kosmetyczny, jak i posługiwania się nimi w rzeczywistości więziennej są na gruncie polskiej doktryny niezmiernie cenne.

Nie dając gotowych rozwiązań, ale wskazując możliwe, Autorka skłania do refleksji nad sytuacją więziennictwa w ogóle, nad koniecznością zachowania równowagi wobec założonego celu kary wobec więźnia i koniecznością zapewnienia porządku i bezpieczeństwa w samym zakładzie karnym. Cele te bywają niestety przeciwstawne. A zarazem z żadnego z nich nie można po prostu zrezygnować.