Oblężenia często były kluczowymi działaniami w wojnach prowadzonych przez Rzymian, zarówno podczas konfliktów z Macedonią i Kartaginą w II wieku przed Chrystusem, jak i wojen domowych okresu schyłku Republiki, czy rywalizacji późnego Cesarstwa z sasanidzką Persją, której mieszkańcy, jako jedyni spośród przeciwników Rzymian, mogli się z nimi równać jeśli chodzi o sztukę oblężniczą.

 

Niniejsza książka omawia techniki prowadzenia tego rodzaju działań stosowane przez Imperium Rzymskie i jego oponentów, zarówno w czasach Republiki, jak i Cesarstwa. Pokazuje, że choć I wiek po narodzinach Chrystusa uznaje się za złotą erę sztuki prowadzenia oblężeń, po której nastąpił regres, to tak naprawdę w późniejszych stuleciach wykorzystywano na tym polu nowe i skuteczne techniki.