Tematyka książki obejmuje zjawiska artystyczne od początków XVIII do początków XX wieku i opisuje fundamentalną zmianę statusu sztuki i jej relacji wobec świata. Koncentruje się wokół przypadków newralgicznych w historii malarstwa, rzeźby, architektury, „nowych mediów”: grafiki, fotografii, panoram.
Na ich przykładach omawiane są problemy nowoczesnego autotematyzmu; obrazowania współczesności; multiplikacji obrazów; nawiązywania do historycznej tradycji na zasadzie powtórzenia; granic twórczości i ich przekraczania. Ilustracje cz-b i kolorowe
