Brak wiary nie czyni z człowieka amoralnego monstrum czyhającego na każdego wierzącego, aby zatruć go swoim hedonizmem i rozpasaniem.
 
Wyjątkowść tej publikacji polega na tym, że łączy osobiste doświadczenia obywatela Polski z analizą tekstów Kościoła, praktykami Kościoła oraz jego medialnym wizerunkiem. Wszystko po to, aby obalic stereotyp, że osoba o poglądach ateistycznych jest gorsza, amoralna.

Dlatego autor pod koniec rozwija własny system wartości oparty na wierności, sumieniu, wrażliwości i szacunku. Tekst książki prowadzi nas przez kolejne analizy tego jak wypowiada się Kościół oraz jakie działania podejmuje.

Dzięki tej analizie wiemy, że wyższość moralna, z jaką wierzący wypowiadają się o niewierzących, jest co najmnie nieuzasadniona. Nie ma podstaw, aby uznawać chrześcijanina za postepującego bardziej moralnie od ateisty.
 
Dla kogo jest ta książka? Dla niewierzących i wątpiących – na pewno, ponieważ systematyzuje poglądy. Natomiast osobom wierzącym pokazuje ona świat z perspektywy kogoś, kto nie uważa, aby idea boga była najważniejsza w życiu.
 
Autor pokazuje wizerunek ateisty, jaki kreuje Kościół katolicki: amoralisty i hedonisty, a następnie rozprawia się z nim – to tak w skrócie.