Monografia dotyczy problemu zróżnicowania funkcjonalnego odrębnych systemów pamięci i uczenia się. Zagadnienie to jest istotne dla tych gałęzi współczesnej psychologii, które zajmują się nabywaniem wiedzy przez ludzi i mechanizmami jej wykorzystywania. Przyjmuje się bowiem, że możliwe jest wydzielenie co najmniej dwóch rodzajów pamięci oraz wyróżnienie odpowiadających im mechanizmów uczenia się. Jeden z nich to pamięć jawna, która odnosi się do wiedzy na temat zdarzeń i faktów z naszego życia oraz znaczenia pojęć już poznanych.

Wiedza o takim charakterze okazuje się łatwa do zwerbalizowania i może zostać w stosunkowo prosty sposób przekazana innym ludziom. Drugim rodzajem pamięci jest pamięć utajona (lub niejawna), która dotyczy umiejętności motorycznych oraz strategii wykonywania czynności. Nabywanie wiedzy o takim charakterze zachodzi poprzez wielokrotne powtarzanie czynności i stopniowe uzyskiwanie doświadczenia widocznego w zachowaniu. Jednocześnie wiedza ta jest w niewielkim stopniu dostępna świadomości i trudna bądź niemożliwa do zwerbalizowania. Oba rodzaje pamięci lokalizuje się w innych częściach mózgu i podkreśla się, że procesy uzyskiwania samej wiedzy i jej przechowywania mają odmienny charakter.

Autorka koncentruje się na pamięci utajonej oraz roli, jaką w formowaniu się tego rodzaju pamięci odgrywa grupa struktur mózgowych nazywanych jądrami podstawy.
Książka przedstawia problematykę rzadko obecną w polskojęzycznych publikacjach, pozwoli zatem przybliżyć czytelnikowi ważną dziedzinę psychologii i zapoznać go z wynikami interesujących badań.