Prezentowana publikacja stanowi komentarz do wybranych przepisów ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, które obowiązują od 9 grudnia 2011 r. Zmiany w przepisach, które dokonały się w związku z nowelizacją mają charakter przełomowy nie tylko dla litery, ale także dla praktyki stosowania przepisów prawa karnego. Od roku 2000 do 2011 mieliśmy do czynienia w polskim prawie karnym z pełną kryminalizacją przestępstw posiadania narkotyków, która miała doprowadzić do zwiększenia wykrywalności przestępstw wprowadzania do obrotu i produkcji środków odurzających i substancji psychotropowych.

Nowelizacja z 2000 r. nie spełniła jednak zamierzeń ustawodawcy. Wykrywalność przestępstw handlu i produkcji narkotyków była niższa niż przed wprowadzeniem restrykcyjnych przepisów. Negatywną konsekwencją pełnej kryminalizacji posiadania narkotyków stała się wzrastająca liczba skazań osób uzależnionych od narkotyków. Dlatego zmiana ustawy stała się konieczna. Do przepisów karnych ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii wprowadzone zostały regulacje, które pozwalają, po spełnieniu określonych przesłanek ustawowych, umorzyć postępowanie karne wobec użytkownika narkotyków. Wśród nich najważniejszy wydaje się przepis art. 62a u.p.n., dający prokuratorowi oraz sądowi możliwość umorzenia postępowania karnego wobec sprawcy posiadającego nieznaczne ilości środków odurzających lub substancji psychotropowych przeznaczonych na jego własny użytek.

Przepis ten, który można określić jako instytucję oportunizmu ścigania, zawiera szereg znamion ocennych - wymaga zatem komentarza. Wiele środowisk prawniczych, w tym w szczególności sędziowie, prokuratorzy, a także policjanci, którzy mają do czynienia z nowymi regulacjami poszukuje na rynku wydawniczym pomocy w stosowaniu nowych przepisów prawa. Niniejsza publikacja jest odpowiedzią na to zapotrzebowanie. Prezentowany komentarz szeroko odnosi się nie tylko do znowelizowanych czy nowowprowadzonych przepisów ustawy, ale również wnikliwie omawia praktykę ich stosowania.