Bohaterem tej książki jest wisielec – jedna z głównych i najbardziej wymownych figur śmierci w kulturze Zachodu. Wisielec bowiem to nie tylko zewnętrzny emblemat europejskiego doświadczenia śmierci, lecz postać ze wszech miar dwuznaczna, znajdująca się w stanie nieustannej symbolicznej transformacji i zarazem transformację tę sprawiająca. I wprawiona w ciągły ruch, w prowokacyjną grę znaczeń, w skryte lub całkiem jawne przejścia – między przedmiotem a podmiotem, między nicością a kulturą, między ofiarą a katem, między religią a polityką, między zbrodnią a karą, między poniżeniem a wyniesieniem.

 

Książka śledzi tę dojmującą wszechobecność wisielca w różnych warstwach kultury i duchowości, starając się wydobyć wielość spełnianych przezeń ról. Książka zawiera 322 ilustracje.