Już podczas pierwszego uderzenia na Warszawę we wrześniu 1939 r. siły niemieckie uwikłane zostały w walki na terenie miejskim, nie będąc przygotowane na szczególne wymagania jakie ten rodzaj boju stawiał. Po inwazji na ZSRR boleśnie dało się odczuć, że bez opanowania znajdujących się w miastach węzłów komunikacyjnych, często bronionych przez Armię Czerwoną w sposób bardzo zdecydowany, niemożliwe jest objęcie kontroli nad okupowanym terytorium i zabezpieczenie zaopatrzenia.

 

Książka przedstawia – w oparciu o regulaminy, dzienniki działań bojowych, sprawozdania oraz wiele innych źródeł – rozwój niemieckiej koncepcji walki w mieście oraz jej przejściowe sukcesy aż do bitwy o Stalingrad.