Praca J. Wadowskiego jest zarówno interesująca, jak i oryginalna.

Po pierwsze, dlatego że w osobisty sposób porusza ważne problemy filozoficzne, zwracając uwagę na rosnące zagrożenie związane z dominacją myślenia naturalistycznego, sprowadzającego człowieka do roli „egoistycznego genu” czy też „nagiej małpy”, której cała aktywność sprowadza się do pogoni za kolejną rozrywką, będącą w istocie inną formą „zabijania czasu”.

Po wtóre, Autor spróbował przedstawić własną koncepcję, będącą remedium na bolączki współczesności. Wprawdzie odwołuje się do bogatej literatury współczesnej (najbliżsi są mu przedstawiciele filozofii dialogu, egzystencjalizmu chrześcijańskiego czy poszukiwacze „nowego paradygmatu”), to jednak w efekcie przed-stawił własną, oryginalną diagnozę współczesności i koncepcję filozofii intualnej, będącą propozycją ponownego „zaczarowania świata” i nadania sensu ludzkiej egzystencji.