Przedłożony Czytelnikowi trzynasty tom serii, podobnie jak poprzednie, zawiera treści o stosunkowo wysokim stopniu ogólności; zostały one opracowane z myślą o prezentacji stanowisk, koncepcji, modeli stanowiących teoretyczne podstawy organizacji i reorganizacji procesów edukacji oraz socjalizacji osób niepełnosprawnych. Nie brakuje w nim także analiz o względnie wąskim zakresie zagadnieniowym, skoncentrowanych na określonym problemie. Nakreślone idee, stanowiska, opinie, prezentowane wyniki badań są kontynuacją dyskusji nad efektywnością edukacji specjalnej oraz niwelowaniem szeroko pojętych barier socjalizacyjnych, a także przyczynkiem do faktycznej zmiany społecznej i edukacyjnej.

Pierwsza część trzynastego tomu serii „Problemy Edukacji, Rehabilitacji i Socjalizacji Osób Niepełnosprawnych” obejmuje treści związane właśnie z edukacją. Nie oznacza to jednak, że zostały one przez autorów poszczególnych rozdziałów rozpatrzone w oderwaniu od problematyki socjalizacji i rehabilitacji. Przeciwnie – zagadnienia te stanowią istotny kontekst omawianych procesów kształcenia i wychowania. Potwierdzenia tej tezy można szukać w analizie rozpatrywanych w związku z edukacją pojęć, na przykład indywidualizacji, treningu umiejętności społecznych czy wspomagania rozwoju.

Z kolei w drugiej części książki – objętej tytułem nawiązującym do problematyki socjalizacji – znajdujemy sporo odniesień do procesów wychowania i kształcenia. W opinii autorów są one podstawą adaptacji społecznej, nabywania podstawowych kompetencji życiowych, kreowania dróg do samodzielności, ustalania celów życiowych, wzmacniania aktywności czy rozwiązywania aktualnych problemów społecznych.

Ogólnie można więc przyjąć, że wyróżnienie dwóch części niniejszego opracowania – pierwszej, ukierunkowanej na procesy edukacyjne, a drugiej na socjalizację – jest zabiegiem umownie porządkującym strukturę tomu.