Wydawana w Polsce przed II wojną światową prasa żydowska stanowi jedno z najważniejszych źródeł do badań nad historią i kulturą polskich Żydów zarówno w kontekście ogólnokrajowym, jak i regionalnym. W odróżnieniu od innych materiałów źródłowych (np. spisywanych już po wojnie wspomnień czy dokumentów archiwalnych wytworzonych przez organy administracji państwowej) przekaz prasowy tworzony przez Żydów i dla Żydów przedstawia ich świat od wewnątrz, niejako z "pierwszej ręki". prezentując jednocześnie obraz minionej rzeczywistości na bieżąco, ze współczesnej mu perspektywy czasowej.

 

Obok charakterystyki poszczególnych lubelskich czasopism, na czele z największym z nich - wydawanym w jidysz "Lubliner Tugblat", książka przybliża niezwykłe bogactwo treści prowincjonalnej prasy żydowskiej do tej pory - głównie ze względu na barierę językową - nieznanej, pomijanej i niedostatecznie wykorzystywanej w badaniach judaistycznych.

 

Na tę wyjątkową, wielowymiarową i pod wieloma względami fascynującą kronikę żydowskiej Lubelszczyzny składają się szczegółowe opisy społecznej, politycznej, religijnej i kulturalnej aktywności lokalnych środowisk żydowskich. Znaleźć w niej możemy także rozmaite problemy życia codziennego i charakterystykę specyficznych środowisk: żebraków, "pomyleńców" i światka przestępczego, jak również wątki sensacyjne (różnego rodzaju nieszczęśliwe wydarzenia, dramatyczne historie miłosne i głośne morderstwa). Autor proponuje nowe i oryginalne spojrzenie na dzieje lubelskiej społeczności żydowskiej - bogatsze i pod wieloma względami odmienne od obrazu utrwalonego w dotychczasowej historiografii.