Przedmiotem opracowania są wybrane instrumenty prawnopodatkowe, które uznałem za najistotniejsze w kreowaniu polityki optymalizacji opodatkowania, a jednocześnie wzbudzające największe kontrowersje w kontekście rzetelnego i prawidłowego (zgodnego z ideą) wykorzystania. Ponadto, niemożliwe jest wymienienie w sposób wyczerpujący wszystkich instrumentów, gdyż specyfika ich powstawania jest tak dynamiczna, że nawet poszczególne ustawodawstwa nie są w stanie nadążyć w ich sankcjonowaniu.

Zróżnicowanie i kontrowersyjny charakter instrumentów często wynika z pejoratywnego ujęcia optymalizacji opodatkowania. Jurysdykcje poszczególnych państw członkowskich różnic definiują to zjawisko, ma to więc bezpośrednie przełożenie na instrumenty optymalizujące opodatkowanie.
Zjawisko optymalizowania opodatkowania to nie tylko unikanie opodatkowania, ale również zagrożenie zaistnienia podwójnego lub nawet wielokrotnego opodatkowania. Praca pomija natomiast problematykę klauzul ograniczających unikanie opodatkowania (zarówno ogólnych i szczególnych), wykracza to bowiem poza zakres opracowania. Sporadyczne są nawiązania do tych rozwiązań, jednak tylko w zakresie, w jakim są one pomocne - kuriozalnie - w wykorzystywaniu ich do optymalizowania opodatkowania. Najczęściej ma to związek z istniejącymi lukami i nieścisłościami w tych regulacjach.

Brak holdingowego prawa podatkowego sprzyja powstawaniu inicjatyw wprowadzających uregulowania systemowe dotyczące opodatkowania holdingów działających transgranicznie. Są one przedmiotem licznych dyskusji i kontrowersji, jednak mogą mieć przełomowe znaczenie zarówno dla samych holdingów, jak i państw członkowskich zainteresowanych wprowadzeniem tych regulacji.
Tematem rozprawy jest wpływ wybranych instrumentów prawnopodatkowych na politykę optymalizowania opodatkowania holdingów międzynarodowych.