Książka przynosi odpowiedź na dwa ważne pytania: po pierwsze, czym jest parenteza; po drugie, czy należy ona w języku do narzędzi, czy też do działań na narzędziach.

 

Autorka dowodzi, że parentetyczność to złożona właściwość wyrażeń składająca się z trzech własności: kookurencyjności, czyli współwystępowania z pewnym wypowiedzeniem na określonych zasadach, posiadania odrębnej prozodii oraz pełnienia funkcji metatekstowej.

 

Właściwość ta może zostać przypisana wyrażeniom pragmatycznie, na mocy ich użycia w określonej wypowiedzi, ale może również stanowić ich cechę inherentną (nieodłączną). I to właśnie wyrażeniom inherentnie parentetycznym, które do tej pory nie zostały systematycznie opisane, poświęcona jest druga część pracy.