Książka „Zabawka – przedmiot ludyczny i obiekt kolekcjonerski” pod redakcją Katarzyny Kabacińskiej-Łuczak i Doroty Żołądź-Strzelczyk wydana przez Wydawnictwo Naukowe UAM zawiera kilkanaście rozpraw poświęconych dziejom zabawek dziecięcych w kontekście jednego z interesujących i kontrowersyjnych nurtów historiograficznych - biografii rzeczy. Poszczególne szkice omawiają rozmaite aspekty istnienia zabawek w perspektywie całego ich życia – od powstania, wykorzystania, po współczesny kontekst i znaczenie. Aby pokazać relacje człowiek – przedmiot, dziecko – zabawka oraz prześledzić życie zabawki od jej powstania po późniejsze wykorzystanie, do współpracy zostali zaproszeni przedstawiciele różnych dziedzin: archeolodzy, historycy wychowania, pedagodzy, także kolekcjonerzy i twórcy zabawek. Przedmioty te są nie tylko ważne w dzieciństwie i wspomnieniach dorosłych, ale mogą stać się cennym przedmiotem kolekcjonerskim i obiektem handlowym. Wówczas „stara” zabawka otrzymuje drugie życie i kształtuje się odmienna relacja człowiek-przedmiot.

Analizując dawne zabawki można wskazać zmiany zachodzące w ich wykorzystaniu. Współcześnie pełnią odmienną od początkowej funkcję. Z przedmiotów ludycznych stały się obiektami muzealnymi i kolekcjonerskimi. Autorzy poszczególnych rozpraw zawartych w książce przedstawiają dawne i współczesne losy zabawek – lalek, domków dla lalek, koników, klocków i in., omawiając je od momentu powstania (w domach, warsztatach czy fabrykach), poprzez wykorzystanie w zabawach, opisane w źródłach pisanych i ikonograficznych, po współczesne „życie” w gablotach i magazynach muzealnych czy w rękach kolekcjonerów lub pedagogów. To „życie po życiu” zabawki jest równie fascynujące dla dorosłego, jak stare jej „życie” dla dziecka.