Turystyka jest tą dziedziną działalności człowieka, która najbardziej zbliża narody świata, pozwala na bezpośrednią konfrontację różnych postaw i światopoglądów i zdecydowanie ułatwia proces globalizacji. Jest ona przedmiotem zainteresowania nie tylko jej bezpośrednich uczestników i organizatorów, ale również polityków, socjologów, psychologów i wielu innych profesji, ponieważ jest bezpośrednio związana i uzależniona od stanu gospodarki, stosunków politycznych i społecznych, świadomości społeczeństwa, kultury, nawyków i doświadczeń historycznych, itp.
Turystyka stanowi jedną z najbardziej dynamicznie rozwijających się gałęzi gospodarki na świecie, notując po II wojnie światowej stały, nieprzerwany wzrost zarówno, co do liczby turystów, jak i wpływów z turystyki. Polska, w tym względzie, nie dorównuję innym krajom europejskim. Wynika to głównie z faktu, że przez ostatnie dziesiątki lat turystyka w Polsce sprowadzała się w zasadzie wyłącznie do działalności socjalnej, finansowanej albo z budżetu państwa, albo przez państwowe przedsiębiorstwa, które organizowały wczasy dla swoich pracowników. Charakteryzowała się niskim poziomem usług, jednostajnym programem, kiepską bazą noclegową i wyżywieniową, itp. Traktując turystykę jako dodatek do działalności gospodarczej nie stworzono rozwiązań systemowych i programów jej rozwoju.
Nadrobienie powstałej luki, w stosunku do światowego poziomu usług turystycznych, wymaga z jednej strony podjęcia zmian systemowych, strukturalnych, w skali kraju, z drugiej usprawnienia systemów zarządzania w organizacjach świadczących usługi, czyniąc je bardziej konkurencyjne na rynku. Realizacja tego drugiego celu jest istotą treści zawartej w książce. Szczególna uwaga została zwrócona, na:

Określenie standardu jakości usługi turystycznej oraz roli pracowników i udziału klientów w tworzeniu i realizacji tego standardu
Przykłady praktycznych rozwiązań doskonalących zarządzanie organizacją
Etykę działania oganizacji turystycznej