Choć sposób myślenia autora nawiązuje do klasycznych ujęć znanych psychologom, reprezentujących psychologię różnicową oraz edukacyjną, to sam wybór tematu i sposób jego ujęcia są autorskie, oryginalne, sensowne.

Autor wybrał temat istotny poznawczo i praktycznie, plasując go w mniej znanym planie dotychczasowych studiów psychologicznych. Odnosząc się do programu badań, akcentuję jego poprawność oraz rozmach koncepcyjny i realizacyjny. Autor udokumentował „co i jak działa” między umysłem ucznia a porażką ponoszoną w szkole, wykraczającą poza niepowodzenia w nauce.

Wśród zalet pracy należy wymienić jej oryginalny charakter wynikający z zainteresowania problematyką porażki szkolnej. Mimo że termin ten nie jest jednoznaczny, to wprowadza elementy syntetyzujące zagadnienia osiągnięć z funkcjonowaniem społecznym i emocjonalnym ucznia.

Autor potrafił w syntetyczny sposób omówić szerokie i złożone zagadnienia odnoszące się do problematyki zdolności i osobowości.