Przedmiotem zainteresowania Autorów są doświadczenia wojenne konkretnej grupy osób – tzw. maczkowców, czyli żołnierzy 1. Dywizji Pancernej gen. Maczka, przekazane w bezpośredniej narracji biograficznej o okresie wojny, uzupełnione o dalsze losy powojenne w dużej mierze naznaczone wojenną fazą biografii.

Praca wpisuje się zatem w formułę historii mówionej, która w tym konkretnym przypadku zyskuje niejako dodatkowe znaczenie – Autorzy zdołali dotrzeć do niemal wszystkich obecnie żyjących maczkowców.

W trakcie lektury dowiadujemy się, że niektórzy z narratorów już nie żyją. Tak więc opowieści biograficzne stają się tu również symbolem wymiany pokoleniowej, ostatnią formą ekspresji, używając języka Jana Assmanna, pamięci komunikacyjnej. Krótko mówiąc Autorzy zdołali w ostatniej chwili zebrać historie życia żołnierzy gen. Maczka i już sam ten fakt czyni recenzowaną pracę niesłychanie cennym źródłem historii mówionej.