KS. ADAM BONIECKI: Niezależnie od tego, czy Tadeusz Jagodziński pisał o tym, o czym chcieli przeczytać jego wydawcy, czy o tym, co sam uznał za ważne, zawsze pisał z pozycji tego, kto odkrywa, obserwuje, wciąż umie się dziwić i chce – a właściwie musi – opowiedzieć.
PIOTR MUCHARSKI: Tadeusz uważał, ze jakkolwiek jesteśmy związani ze swoim partykularnym punktem widzenia, to media są po to, żeby uczynić cały świat widzialnym i słyszalnym. Czy raczej: udzielić mu głosu.
WOJCIECH JAGIELSKI: Ci, co go znali, mówią, że był idealistą. W Azji szukał czegoś, czego mu boleśnie brakowało w zachodnim świecie i życiu. Czegoś niewinnego, prawdziwego, szlachetnego, wzniosłego, doskonałego.
DARIUSZ ROSIAK: „Życie to chwila jawy między dwoma snami”. Cytat z ulubionej sztuki Tadeusza, „Burzy” Szekspira, znalazł się na odwrocie jego zdjęcia rozdawanego podczas pogrzebu w 2013 roku. Ten wybór tekstów jest szczątkowym świadectwem chwili jawy. Tego, co najważniejsze, i tak nie da się wyrazić.
