Książka Mirosławy Marody jest próbą diagnozy kondycji współczesnych, wysoko rozwiniętych społeczeństw z kręgu kultury zachodniej. Diagnoza ta zmierza do ujawnienia przemian określanych przez Autorkę mianem po-nowoczesności, rozumianej w kategoriach zerwania z dotąd dominującą formą uspołecznienia, nazywaną zwykle nowoczesnością.

Analiza oparta jest na głębokiej znajomości interdyscyplinarnego spektrum badań i odmian teoretycznej refleksji nad współczesnością. Szczególne uznanie budzi językowa warstwa książki. Zachowując akademickie standardy w budowaniu argumentacji, Autorka oferuje czytelnikowi tekst, który pod względem kompozycyjnym i stylistycznym spełnia wiele warunków dobrej eseistyki.