Autor nadaje uzyskanym rezultatom określone znaczenie pokazując, na tle wiedzy z zakresu psychologii klinicznej, zdrowia i psychoterapii, ich wartość opisową i wyjaśniającą względem różnych zjawisk zachodzących podczas terapii i po jej zakończeniu. Pogłębiona refleksja psychologiczna pozwala zobaczyć niektóre z mechanizmów zmiany u leczących się alkoholików z nowej, nieznanej dotąd perspektywy.

Monografia jest bardzo wartościową merytorycznie i interesującą poznawczo pozycją, w której autor próbuje w sposób całościowy - procesualny i strukturalny – przedstawić zagadnienia uwarunkowań efektywności terapii osób uzależnionych od alkoholu, ze szczególnym uwzględnienie bezpośredniej i pośredniej roli poziomu jakości życia w kontekście innych czynników osobowościowych i czynników związanych z głębokością alkoholizmu